یا امام حسین علیه السلام
حسین بیشتر از آب تشنه لبیک بود اما افسوس بجای افکارش زخمهای تنش را نشانمان دادن و بزرگترین درد او را بی آبی معرفی کردند
منم آن ابرِ سپیدى که ازین پست رهیده
منم آن بى پر و بالى که ازین خاک پریده
منم آن شاخهی بیدی که پریشان شد و مجنون
ز خیالت همه شب چشم تَرَش خواب ندیده
منم آن ماهى عاشق که از این جوی به آن جو
به هواى تو سفر کرد و به دریات رسیده
منم آن باد سبکبال که هر صبحدم آرَد
خبرى خوش که شب پیش ز موی تو شنیده
منم آن برکهی خندانِ خوشاقبال که پنهان
لب او نیمهشبان بر لب مهتاب رسیده
نظرات شما عزیزان: